15.05 2009 – Opactwo Benedyktynów w Tyńcu | dodatek „Kraków mój dom”,

„Wielka Ruina” – klasztor w Tyńcu

W Xl-wiecznych odrestaurowanych murach starego klasztoru otwarto Benedyktyński Instytut Kultury. To pierwszy obiekt na terenie opactwa, który służy nie mnichom, lecz krakowianom i pielgrzymom. Obiekt ma cztery poziomy. Na każdym z nich widać odrestaurowane, zabytkowe mury. Najwięcej fragmentów zachowało się w piwnicy. Są tam m.in. tunele wentylacyjne z XVII-XVIII w., którymi prawdopodobnie mnisi ogrzewali klasztor, czerpiąc powietrze z piwnic. Teraz znajduje się tam tzw. Lapidarium – miejsce, gdzie można zobaczyć nie tylko stare fragmenty klasztornej architektury (m.in. zwieńczenia kolumn ze zniszczonego romańskiego kościoła), ale też posurfować po historii klasztoru w Tyńcu i siedzibach benedyktynów w całej Europie, korzystając z interaktywnych monitorów. Również na parterze znajdą się eksponaty związane z historią Tyńca, m.in. inkunabuły z końca XV w. o życiu Chrystusa i mszał z 1470 r. Centrum jest nie tyle muzeum, co placówką edukacyjno-kulturalną. Do tych celów przeznaczone jest l piętro, gdzie w ogromnej sali Sześciu Kolumn odbywają się koncerty, spotkania, wystawy i konferencje. Podłoga sali stylizowana jest na barok – tworzy ją kamienna szachownica. Portale okien są ceglane – to pozostałość po murach z XI w. Całość podtrzymuje sześć żelbetowych słupów wykonanych w latach 90. ub. wieku w ramach prac zabezpieczających konstrukcje zrujnowanego skrzydła klasztornego. Na rekolekcje i medytacje przeznaczono ascetycznie urządzoną sale medytacyjną na pierwszym piętrze. Dla uczestników jest również do dyspozycji kawiarenka na pierwszym piętrze i 40 łóżek w pokojach hotelowych (2-3 osobowe w cenie 70-120 zł od osoby). Pokoje zajmują dwie kondygnacje w dachu. Osoby niepełnosprawne mogą korzystać z windy.Restauracja obiektu trwała dwa lata, a zakończyła się w lipcu 2008 r. Prowadzenie inwestycji Opactwo powierzyło inwestorowi zastępczemu, którym był Zarząd Rewaloryzacji Zespołów Zabytkowych Krakowa. Prace ogólnobudowlane wykonywała Spółdzielnia Rzemieślnicza BUDMET, zaś konserwację wątków ceglano-kamiennych na elewacji oraz wewnątrz obiektu – firma Kamex. Koszt całej inwestycji związanej z renowacją murów i adaptacją zabytku na cele siedziby Instytutu wyniósł 10,5 mln zł. Całą sumę benedyktyni uzyskali z dotacji: UE (3,2 mln zł), Ministerstwa Kultury (4 mln zł), Narodowego Funduszu Rewaloryzacji Zabytków Krakowa – przyznanej przez SKOZK (3 mln zł), PFRON (280 tys.zł).

Autor: dodatek „Kraków mój dom”,
Data publikacji: 15.05 2009
Miejsce publikacji: 1