15.05.2009 – Kościół św. Barbary | dodatek „Kraków mój dom”,

Wnętrze kościoła św. Barbary

Rewaloryzacja wnętrza kościoła św. Barbary była jednym z elementów szeroko zakrojonych prac remontowych i konserwatorskich w trzech obiektach jezuickich w Krakowie: w kościele św. Barbary i Jezuickim Domu Zakonnym przy Małym Rynku 8 oraz w Bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa przy ul. Kopernika 26. Cześć prac, m.in. odnowę elewacji świątyni wraz z kaplicą ogrojcową, osuszenie i odgrzybienie, restauracje polichromii Molitora na sklepieniu, poprzedzoną jego wzmocnieniem, sfinansował Społeczny Komitet Odnowy Zabytków Krakowa ze środków Narodowego Funduszu Rewaloryzacji Zabytków Krakowa (3 mln zł). Resztę potrzebnych funduszy – ponad 2 mld euro! – Jezuici zdobyli z Mechanizmu Finansowania Norweskiego Obszaru Gospodarczego oraz Norweskiego Mechanizmu Finansowego na projekt „Jezuickie perły Południa”. W kościele św. Barbary wymieniono dach na miedziany i odnowiono całe wnętrze: polichromie, ściany, ołtarze, figury, obrazy, ambony, posadzkę, chór i organy. Prace prowadzili konserwatorzy z Ars Longa, a także firmy: Strych i Dach, Erbet, Pachla. 130-letnie organy odnowił Michał Klepacki w swojej Pracowni Mistrzowskiej Organ. Wnętrze świątyni jest imponujące. Brudnoszarym ścianom udało się przywrócić barokową popielato-różową fakturę imitującą marmur. Ołtarze główny i boczne oraz prospekt organowy odzyskały pierwotną kobaltową (ciemnobłękitną) barwę ze zdobieniami w postaci złotych żyłek. Odnowiono również polichromie Molitora na sklepieniu, epitafia na ścianach kościoła, zrekonstruowano posadzkę. Ukoronowaniem prac była odnowa gotyckiego krucyfiksu, który – jak się okazało – pochodzi z 1400 r., zatem, wyprzedziwszy swą epokę o ponad sto lat, jest pierwszym przejawem renesansu w Polsce.

Autor: dodatek „Kraków mój dom”,
Data publikacji: 15.05.2009
Miejsce publikacji: 1