Murowany kościół pw. św. Grzegorza Wielkiego we wzmiankowanej już w XIII w. wsi Ruszcza, dziś będącej dzielnicą Krakowa, ufundował na miejscu świątyni romańskiej stolnik krakowski Wierzbięta z Branic w roku 1417. Bryła świątyni do dziś zachowała swój pierwotny, gotycki charakter, choć w 1925 roku wedle projektu Adolfa Szyszko-Bohusza do zamkniętego prostą ścianą prezbiterium z przyległą zakrystią, dwunawowego korpusu i wieży dobudowano nową zakrystię i przekształcono okna naw, zacierając częściowo ich ostrołukową, gotycką formę. Wnętrze kościoła uległo w XVII w. barokizacji, której pozostałością jest kolebkowe sklepienie z lunetami, ołtarz z obrazem patrona świątyni oraz krucyfiks w bocznej nawie. Z XVIII wieku pochodzą ołtarze boczne. W kościele znajdują się staropolskie epigrafia, z których najcenniejszym jest kamienna płyta nagrobna z 1425 r. z wyobrażeniem Wierzbięty z Branic w zbroi.
Kompleksowe prace konserwatorskie w kościele, poprzedzone inwentaryzacją fotogrametryczną i badaniami archeologicznymi, prowadzone były ze środków SKOZK w l. 2000-2007. Wykonano remont konserwatorski wszystkich elewacji kościoła , odwodnienie oraz izolację fundamentów a w dalszej kolejności konserwację wnętrza prezbiterium, renowację dawnej zakrystii, konserwację ołtarzy MB Różańcowej, św. Józefa, chrzcielnicy oraz rzeźb we wnętrzu kościoła. Podczas prac konserwatorskich na ścianach prezbiterium odkryto fragmenty średniowiecznej polichromii z przedstawieniem uczty eucharystycznej i ślady renesansowych ornamentów roślinnych. W 2009 r. ze środków SKOZK wykonano konserwację dekoracji sklepień we wnętrzu kościoła, natomiast w r. 2010 zakończono prace przy jego izolacji i osuszeniu.
Łącznie SKOZK w l. 2000-2010 przeznaczył na prace w kościele 1.505.605 zł.