Historia tego miejsca jest nierozerwalnie związana z posługą charytatywną św. brata Alberta (Adama) Chmielowskiego (1845–1916). Kamienica przy ul. Krakowskiej 43, wzniesiona w latach trzydziestych XIX wieku, w dziejach albertynów pojawiła się blisko sześćdziesiąt lat później: w 1892 roku władze Krakowa wykupiły nieruchomość i przekazały bratu Albertowi na noclegownię dla bezdomnych. Był to pierwszy ośrodek należący do zakonu założonego przez Chmielowskiego; dziś pełni on funkcję domu generalnego całego zgromadzenia, a w jego pomieszczeniach urządzono muzeum brata Alberta.
Społeczny Komitet Odnowy Zabytków Krakowa w latach 1997–2000 wspierał renowację tego zabytku. Udało się wówczas odnowić elewacje kamienicy oraz wyremontować dach.