Siedziba zwierzynieckich norbertanek to drugi – po opactwie Benedyktynów w Tyńcu – najstarszy, wciąż istniejący klasztor w Krakowie. Jego początki sięgają drugiej połowy XII wieku; z tego właśnie okresu pochodziły pierwotne zabudowania klasztorne, które uległy zniszczeniu w trakcie najazdu tatarskiego w 1241 roku. Najstarsze partie zespołu klasztornego, w tym późnoromański portal w północnej kruchcie kościoła oraz fragment ceglanego fryzu arkadowego w elewacji od strony ulicy Kościuszki, to świadkowie odbudowy klasztoru w połowie XIII wieku. Kościół św. św. Augustyna i Jana Chrzciciela, poważnie przebudowany w XVII i XVIII wieku, posiada spójny, klasycystyczny wystrój.
Społeczny Komitet Odnowy Zabytków Krakowa kilkakrotnie angażował się w prowadzenie prac rewaloryzacyjnych w zespole klasztornym na Zwierzyńcu. W latach 1998–2001 przeprowadzono, poprzedzone specjalistycznymi badawczymi, intensywne prace w gotyckim skrzydle klasztoru. W ciągu dwóch kolejnych lat konserwatorzy zajęli się również pomieszczeniami klasztornego muzeum. Niemało sił i środków angażuje walka ze znacznym zawilgoceniem klasztoru.
Do 2011 roku SKOZK przeznaczył na odnowę klasztoru Norbertanek środki w łącznej kwocie 1 645 397 zł.